مطالب مختلف از وب

هورمون آزاد کننده گنادوتروپین (GnRH)

آزادسازی ضربانی GnRH در هیپوتالاموس باعث تحریک آزادسازی FSH و LH از هیپوفیز قدامی می شود. در مردان، سطوح طبیعی FSH و LH مسئول القای اسپرماتوژنز و حفظ سطوح بالای T بیضه است (3). تجویز ضربانی GnRH یک درمان موثر برای جایگزینی کمبود GnRH در مردان نابارور با هیپوگنادیسم هیپوگنادوتروپیک (HH) به دلیل عدم ترشح از هیپوتالاموس (به عنوان مثال، سندرم کالمن، HH ایدیوپاتیک) است. مردان مبتلا به HH کاهش باروری دارند که معمولاً با برقراری مجدد T داخل بیضه بالا و تحریک FSH سلول های سرتولی بازیابی می شود (4). هدف از درمان GnRH تحریک آزادسازی گنادوتروپین ها از هیپوفیز قدامی و مسیرهای بعدی در HPG است (3). موثرترین دوز برای GnRH ضربان دار، دوز بین 5-20 میکروگرم هر یک تا دو ساعت است که توسط پمپ یا سوزن زیر جلدی تحویل داده می شود (5).

 

GnRH در القای اسپرماتوژنز در اوایل چهار ماه پس از شروع درمان بسیار مؤثر است (6). درمان ضربانی GnRH باعث ایجاد اسپرم در حدود 85 درصد از بیماران می شود (7،8)، و به طور متوسط ??60 درصد از زوج ها پس از 9 ماه از درمان به بارداری می رسند و می تواند تا دو سال طول بکشد (9). برخی از مردانی که GnRH دریافت می کنند بهبودی در ویژگی های جنسی خود مانند افزایش حجم بیضه و سایر ویژگی ها مانند رشد موهای ناحیه تناسلی خواهند داشت. از این تغییرات می توان به عنوان نشانگرهای بالینی برای نظارت بر درمان استفاده کرد. افزایش اندازه بیضه، عادی سازی سطوح گنادوتروپین و T، بلوغ ویژگی های جنسی ثانویه، سطح طبیعی مهارکننده B و عدم وجود کریپتورکیدیسم پیش بینی کننده مثبت موفقیت درمان هستند (10). هنگامی که درمان ضربانی GnRH نتوانست پاسخ بالینی ایجاد کند، روش تجویز، اثربخشی دوز یا علل دیگر مانند تشکیل آنتی بادی های ضد GnRH باید به عنوان بخشی از تشخیص افتراقی ارزیابی شود (8). GnRH با موفقیت در درمان مردان مبتلا به HH استفاده می شود، اما در حال حاضر شواهدی برای حمایت از استفاده از آن در درمان ناباروری ایدیوپاتیک وجود ندارد. حدود 10 درصد از بیماران مبتلا به HH ممکن است نیازی به درمان طولانی مدت نداشته باشند. شواهدی وجود دارد که نشان می‌دهد هیپوتالاموس پس از توقف درمان برای مدت کوتاهی، GnRH تولید کرده و ترشح می‌کند (11). علیرغم نتایج عالی که در درمان ضربانی GnRH تجربه می شود، استفاده از آن به دلیل در دسترس بودن، ناراحتی زایمان با حمل پمپ و نیاز به تعویض منظم سوزن های زیر جلدی محدود است.

گنادوتروپین ها

درمان ناباروری مردانه در مردان مبتلا به نارسایی هیپوفیز (مانند آدنوم هیپوفیز، بیماری های سیستمیک مانند هموکروماتوز و سارکوئیدوز) بر اساس استفاده از گنادوتروپین ها است، بنابراین اسپرماتوژنز و تولید T را نمی توان با GnRH ضربانی القا کرد. گنادوتروپین ها قبلا از ادرار استخراج می شدند. با پیشرفت فناوری آزمایشگاهی، گنادوتروپین جفتی انسانی (rec-hCG)، FSH (rec-hFSH) و LH (rec-hLH) یا گنادوتروپین های ادراری بسیار تصفیه شده با کیفیت، فعالیت و عملکرد برتر استفاده می شود. هیچ تفاوت تایید شده ای در ایمنی، خلوص یا اثربخشی بالینی در بین محصولات مختلف گنادوتروپین بسیار خالص یا نوترکیب موجود وجود ندارد (12).

 

در ابتدا، hCG به تنهایی تجویز می شود. پس از چند ماه درمان، اگر اسپرمی تشخیص داده نشد اما سطح T سرمی کافی به دست آمد، درمان با FSH معرفی می شود (13). گنادوتروپین‌ها تزریق‌های زیر جلدی با دوزهای بین 75-150 IU FSH یا گنادوتروپین یائسگی انسانی (hMG) دو تا سه بار در هفته به اضافه 1500-2500 IU hCG دو بار در هفته هستند. مدت درمان ممکن است از 6 تا 24 ماه یا بیشتر متغیر باشد و معمولا تا زمانی که اسپرم در انزال ظاهر شود و/یا زمانی که حاملگی حاصل می شود ادامه می یابد. اکثر مطالعات نشان داده اند که گنادوتروپین ها در حدود 80 درصد از مردان تحت درمان، اسپرم زایی را القا می کنند (14). مدت زمانی که طول می کشد تا اسپرم در انزال ظاهر شود متفاوت است، اکثر مطالعات زمان متوسط ????7 ماه و میانگین زمان 28 ماه را برای رسیدن به بارداری گزارش می دهند (16). یک مطالعه ایمنی چند مرکزی نشان داد که ترکیب hCG و rhFSH باعث تولید اسپرم در مردان مبتلا به HH می شود که به درمان با hCG به تنهایی پاسخ ندادند (17). میزان بارداری نیز بین مطالعات متفاوت است، 38 تا 51 درصد از زوج‌هایی که به دنبال درمان هستند، حامله می‌شوند (9،17). گنادوتروپین ها همچنین سطوح T و حجم بیضه را با عوارض جانبی نسبتا کمی افزایش دادند (13). عوامل متعددی با پاسخ به درمان مرتبط است. کریپتورکیدیسم، بیضه های کوچک، BMI بالا، و نارسایی شدید گنادوتروپین به طور کلی به عنوان یک شاخص پیش آگهی منفی برای درمان با گنادوتروپین در نظر گرفته می شوند . گنادوتروپین ها به طور کلی به خوبی تحمل می شوند و تنظیم دوز مناسب برای بهینه سازی سطح T انجام می شود